PUPUH
V
K
I N A N T H I
01
Mangka
kantining tumuwuh, salami mung awas
eling, eling lukitaning alam, wedi
weryaning
dumadi, supadi niring sangsaya, yeku pangreksaning urip.
02
Marma
den taberi kulup, angulah lantiping ati,
rina wengi den anedya, pandak-panduking
pambudi,
bengkas kahardaning driya, supadya dadya utami.
03
Pangasahe
sepi samun, aywa esah ing salami, samangsa wis kawistara, lalandhepe mingis-
mingis,
pasah wukir reksa muka, kekes srabedaning budi.
04
Dene
awas tegesipun, weruh warananing urip, miwah wisesaning tunggal, kang atunggil
rina
wengi, kang mukitan ing sakarsa, gumelar ngalam sakalir.
05
Aywa
sembrana ing kalbu, wawasen wuwus
sireki, ing kono yekti karasa, dudu ucape
pribadi,
marma den sembadeng sedya, wewesen praptaning uwis.
06
Sirnakna
semanging kalbu, den waspada ing pangeksi, yeku dalaning kasidan, sinuda saka
satitik,
pamotahing nafsu hawa, jinalantih mamrih titih.
07
Aywa
mamatuh malutuh, tanpa tuwas tanpa
kasil, kasalibuk ing srabeda, marma dipun
ngati-ati,
urip keh rencananira, sambekala den kaliling.
08
Upamane
wong lumaku, marga gawat den
liwati, lamun kurang ing pangarah, sayekti
karendet
ing ri, apese kasandhung padhas, babak bundhas anemahi.
09
Lumrah
bae yen kadyeku, atetamba yen wis bucik, duwea kawruh sabodag, yen ta nartani
ing
kapti, dadi kawruhe kinarya, ngupaya kasil lan melik.
10
Meloke
yen arsa muluk, muluk ujare lir
wali, wola-wali nora nyata, anggepe pandhita
luwih, kaluwihane tan ana, kabeh tandha-tandha sepi.
11
Kawruhe
mung ana wuwus, wuwuse gumaib baib, kasliring titik tan kena, mancereng alise
gatik,
apa pandhita antige, kang mangkono iku kaki.
12
Mangka
ta kang aran laku, lakune ngelmu sajati, tan dahwen pati openan, tan panasten
nora
jail,
tan njurungi ing kaardan, amung eneng mamrih ening.
13
Kunanging
budi luhung, bangkit ajur ajer kaki, yen mangkono bakal cikal, thukul wijining
utami,
nadyan bener kawruhira, yen ana kang nyulayani.
14
Tur
kang nyulayani iku, wus wruh yen kawruhe nempil, nanging laire angalah,
katingala
angemori,
mung ngenaki tyasing liyan, aywa esak aywa serik.
15
Yeku
ilapating wahyu, yen yuwana ing salami,
marga wimbuh ing nugraha, saking heb
kang
Maha Suci, cinancang pucuking cipta, nora ucul-ucul kaki.
16
Mangkono
ingkang tinamtu, tampa nugrahaning
Widhi, marma ta kulup den bisa, mbusuki
ujaring
janmi, pakoleh lair batinnya, iyeku budi premati.
17
Pantes
tinulad tinurut, laladane mrih utami,
utama kembanging mulya, kamulyaning jiwa
dhiri,
ora yen ta ngeplekana, lir leluhur nguni-uni.
18
Ananging
ta kudu-kudu, sakadarira pribadi, aywa
tinggal tutuladan, lamun tan mangkono
kaki, yekti tuna ing
tumitah, poma kaestokna kaki.
Kapetik saka : www.alangalangkumitir.wordpress.com
Tidak ada komentar:
Posting Komentar