PUPUH I
DHANDHANGGULA
1. Jumadilawwal puruning nulis, Isnen Kliwon tanggal ping pisan, tahun Je
mangsa destone, nenggih sengkalanipun, “Ngerasa sirna sarira Ji”,
turunan saking kitab, Duryat kang linusur, sampun kirang pangaksama,
ingkang maca kitab niki sampun kenging, kula den apuntena.
2. Pawartane pandhita linuwih, ingkang sampun saget sami pejah, pejah
sajroning uripe, sanget kepenginipun, pawartane kang sampun urip,
marma ngelampahi kesah, tan unigeng luput, anderpati tan katedah,
warta ingkang kagem para Nabi Wali, mila wangsul kewala.
3. Ling lang ling lung sinambi angabdi, saking datan amawi sabala,
kabeka dene nafsune, marmannya datan kerup, dennya amrih wekasing
urip, dadya napsu ingobat, kabanjur kalantur, eca dhahar lawan nendra,
saking tyas awon perang lan nepsu neki, sumendhe kersaning Hyang.
4. Ling lang ling lung anedheng Hyang Widhi, mugi-mugi binuka Hyang
Sukma, den legakna ing atine, sakayun yawunnipun, marga dadi sembah
lan puji, saking telasing manah, pramila nenuwun, nanging tan apunten
ing Hyang saking mboten saged nembah lawan muji, ngawur datan
uninga.
5. Ling lang ling lung pan kendel pribadi, tanpa rewang pan ucek-
ucekan, yetukaran pada dewe, tan adoh swaranipun, pan gumrejeg padu
tan enting, pan rebut kalah menang, tan ana rinebut, lir ngrebut prajeng
Ngastina, lali kadhang miwah bapa anak rabbi, jiwa raga tan ketang.
6. Ling lang ling lung tan weruh ing isin, saking kedah uningeng ing
warta, sinahu tapa lan luwe, yen ana kanca rawuh, melu mangan pan
datan eling yen mungkur kancanira, tan mangan saumur, saking tan ana
pinangan, ling lang ling lung angon paesan pribadi, tansah nagih
buruhan.
7. Ling lang ling lung tan olih, anenagih ngrejeg tanpo potang, kang
tinagih meneng bae, pan nyata nora nyambut, kang anagih awira-wiri, tan
ana beda nira, Syeh Malaya iku, wit puruhita atapa, mring Jeng Sunan
Benang kinen tengga kang cis, tan kena yen kesaha.
8. Ling lang ling lung pan sang mendha luwih, buda teja tequde sarira,
upamakken ing sanise, wonten sujalma luhung, putra Tuban Rahaden
Syahid, duk sepuh nama Sunan, Kalijaga sampun, langkung sinihan
Hyang Sukma, ingkang sampun dadi keramating Hyang Widhi, Mijil
saking asmara.
DHANDHANGGULA
1. Jumadilawwal puruning nulis, Isnen Kliwon tanggal ping pisan, tahun Je
mangsa destone, nenggih sengkalanipun, “Ngerasa sirna sarira Ji”,
turunan saking kitab, Duryat kang linusur, sampun kirang pangaksama,
ingkang maca kitab niki sampun kenging, kula den apuntena.
2. Pawartane pandhita linuwih, ingkang sampun saget sami pejah, pejah
sajroning uripe, sanget kepenginipun, pawartane kang sampun urip,
marma ngelampahi kesah, tan unigeng luput, anderpati tan katedah,
warta ingkang kagem para Nabi Wali, mila wangsul kewala.
3. Ling lang ling lung sinambi angabdi, saking datan amawi sabala,
kabeka dene nafsune, marmannya datan kerup, dennya amrih wekasing
urip, dadya napsu ingobat, kabanjur kalantur, eca dhahar lawan nendra,
saking tyas awon perang lan nepsu neki, sumendhe kersaning Hyang.
4. Ling lang ling lung anedheng Hyang Widhi, mugi-mugi binuka Hyang
Sukma, den legakna ing atine, sakayun yawunnipun, marga dadi sembah
lan puji, saking telasing manah, pramila nenuwun, nanging tan apunten
ing Hyang saking mboten saged nembah lawan muji, ngawur datan
uninga.
5. Ling lang ling lung pan kendel pribadi, tanpa rewang pan ucek-
ucekan, yetukaran pada dewe, tan adoh swaranipun, pan gumrejeg padu
tan enting, pan rebut kalah menang, tan ana rinebut, lir ngrebut prajeng
Ngastina, lali kadhang miwah bapa anak rabbi, jiwa raga tan ketang.
6. Ling lang ling lung tan weruh ing isin, saking kedah uningeng ing
warta, sinahu tapa lan luwe, yen ana kanca rawuh, melu mangan pan
datan eling yen mungkur kancanira, tan mangan saumur, saking tan ana
pinangan, ling lang ling lung angon paesan pribadi, tansah nagih
buruhan.
7. Ling lang ling lung tan olih, anenagih ngrejeg tanpo potang, kang
tinagih meneng bae, pan nyata nora nyambut, kang anagih awira-wiri, tan
ana beda nira, Syeh Malaya iku, wit puruhita atapa, mring Jeng Sunan
Benang kinen tengga kang cis, tan kena yen kesaha.
8. Ling lang ling lung pan sang mendha luwih, buda teja tequde sarira,
upamakken ing sanise, wonten sujalma luhung, putra Tuban Rahaden
Syahid, duk sepuh nama Sunan, Kalijaga sampun, langkung sinihan
Hyang Sukma, ingkang sampun dadi keramating Hyang Widhi, Mijil
saking asmara.
Kapetik saka : www.alangalangkumitir.wordpress.com
Tidak ada komentar:
Posting Komentar