PUPUH
III
P U C U
N G
01
Ngelmu
iku, kalakone kanthi laku, lekase lawan
kas, tegese kas nyantosani, setya budya
pangkese
dur angkara.
02
Angkara
gung, neng angga anggung gumulung, gogolonganira triloka, lekere kongsi,
yen
den umbar ambabar dadi rubeda.
03
Beda
lamun, kang wus sengsem reh ngasamun, semune ngaksama, sasamane bangsa sisip,
sarwa
sareh saking mardi marto tama.
04
Taman
limut, durgameng tyas kang weh limput, kereming karamat, karana karohaning sih,
sihing
Sukma ngreda sahardi gengira.
05
Yeku
patut, tinulad-tulad tinurut, sapituduhira,
aja kaya jaman mangkin, keh
pramudha
mundhi
dhiri lapel makna.
06
Durung
pecus,kesusu kaselak besus, amaknani
lapal, kaya sayid weton Mesir, pendhak-
pendhak
angendhak gunaning janma.
07
Kang
kadyeku, kalebu wong ngaku-aku, akale alangka, elok Jawane denmohi, paksa
ngangkah
langkah met kawruh ing Mekah.
08
Nora
weruh, rosing rasa kang rinuruh, lumeketing angga, anggere padha marsudi, kana-
kene
kaanane nora beda.
09
Uger
lugu, den ta mrih pralebdeng kalbu, yen kabul kabuka, ing drajat kajating urip,
kaya
kang
wus winahyeng sekar srinata.
10
Basa
ngelmu, mupakate lan panemu, pasahe lan
tapa, yen satriya tanah Jawi, kuna-kuna
kang
ginilut triprakara.
11
Lila
lamun, kelangan nora gegetun, trima yen kataman, sakserik sameng dumadi,
trilegawa
nalangsa
srahing Batara.
12
Batara
gung, inguger graning jajantung, jenak Hayang Wisesa, sana paseneten Suci, nora
kaya
si mudha mudhar angkara.
13
Nora
uwus, kareme anguwus-uwus, uwose tan ana, mung janjine muring-muring, kaya
buta-buteng
betah nganiaya.
14
Sakeh
luput, ing angga tansah linimput,
linimpet ing sabda, narka tan ana udani, lumuh ala
ardane
ginawe gada.
15
Durung
punjul, ing kawruh kaselak jujul,
kaseselan hawa, cupet kapepetan pamrih,
tangeh
nedya anggambuh mring
Hyang Wisesa.
Kapetik saka : www.alangalangkumitir.wordpress.com
Tidak ada komentar:
Posting Komentar